Cultuur is een veelbesproken onderwerp. Iedereen komt ermee in aanraking en toch is het nog steeds lastig om de waarde ervan helder te benoemen. De neiging bestaat om de ander te gaan overtuigen en de legitimatie te vinden in iets ‘anders’ dat meer geaccepteerd en concreet lijkt. Zoals bijvoorbeeld; dat muziek de ontwikkeling van de hersenen stimuleert, alsof het luisteren naar de muziek zelf niet volstaat. De intrinsieke waarde van de cultuurbeleving die vaak onbewust is, wordt dan niet expliciet gemaakt. De ervaring zelf reist echter wel met ons mee en markeren momenten in ons leven. De associaties en de verbeeldingen helpen ons daarbij. Door te kijken naar de verbeelding van anderen en door onze eigen beelden te kunnen scheppen en daar vorm en betekenis aan te geven, creëren we steeds een nieuw begin als bron voor de mens-als-subject.  

Betekenis geven gaat dan niet zozeer om ‘wat betekent dit?’ maar ‘wat vraagt dit van mij?’ ‘wat doet dit met mij?’ en ‘Wat doet het met de ander?’. Begrijpen alleen is niet genoeg om te komen tot volwassen handelen. Hiervoor is kennis nodig over waarom iets waarde heeft, voor jezelf en voor de ander. Gert Biesta zegt hierover: 'Ergens om geven is ergens om willen geven. Hier komen persoonlijke verlangens en gevoelens bij kijken. Dit is een existentialistische vorm van ‘begrijpen’ als een voortdurende verkenning van wat het betekent om in de wereld te zijn.' Kunst is het gebied waar die verkenning steeds plaats kan en mag vinden. Een verkenning met hoofd, handen én hart als vorm van cultuureducatie waarbinnen onderzoek, reflectie en creatie centraal staan.